podsunąć się

См. также в других словарях:

• podsunąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. podsuwać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podsuwać się – podsunąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przemieszczać się w pobliże kogoś lub czegoś, sunąc po czymś swoim ciałem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ranny podsunął się do wyjścia. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podsunąć — dk Vb, podsunąćnę, podsunąćniesz, podsunąćsuń, podsunąćnął, podsunąćnęła, podsunąćnęli, podsunąćnąwszy, podsunąćnięty podsuwać ndk I, podsunąćam, podsunąćasz, podsunąćają, podsunąćaj, podsunąćał, podsunąćany 1. «suwając umieścić coś pod czymś,… …   Słownik języka polskiego

• podtykać – podetknąć [podsuwać – podsunąć] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {komuś} {{/stl 8}}pod nos {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} usłużnie podać coś komuś tak, aby znalazło się to w bezpośrednim jego zasięgu, aby ktoś nie musiał się trudzić : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• podtoczyć — dk VIb, podtoczyćczę, podtoczyćczysz, podtoczyćtocz, podtoczyćczył, podtoczyćczony podtaczać ndk I, podtoczyćam, podtoczyćasz, podtoczyćają, podtoczyćaj, podtoczyćał, podtoczyćany 1. «tocząc przesunąć coś blisko czegoś, pod coś» Podtoczyć beczkę… …   Słownik języka polskiego

• myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …   Słownik języka polskiego

• nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego

• podstawić — dk VIa, podstawićwię, podstawićwisz, podstawićstaw, podstawićwił, podstawićwiony podstawiać ndk I, podstawićam, podstawićasz, podstawićają, podstawićaj, podstawićał, podstawićany 1. «umieścić coś pod czymś, poniżej czegoś; podsunąć pod coś;… …   Słownik języka polskiego

• podsadzić — dk VIa, podsadzićdzę, podsadzićdzisz, podsadzićsadź, podsadzićdził, podsadzićdzony podsadzać ndk I, podsadzićam, podsadzićasz, podsadzićają, podsadzićaj, podsadzićał, podsadzićany 1. «podłożyć, podsunąć coś pod coś; umieścić coś pod czymś»… …   Słownik języka polskiego

• podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… …   Słownik języka polskiego

• ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …   Słownik języka polskiego